Avansert søk

Nynorskordboka 79 oppslagsord

romersk

adjektiv

Tyding og bruk

som gjeld Roma, romarane eller Romarriket

brite

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt bretar, opphavleg om keltarar frå Storbritannia

Tyding og bruk

keltar frå romersk Britannia
person frå Storbritannia
Døme
- britar og franskmenn

pave

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt páfi; av latin papa ‘far’

Tyding og bruk

overhovud for den romersk-katolske kyrkja
sjølvrådig og maktglad person;
pamp
brukt som etterledd i samansetningar: person med ein særleg eigenskap (som er nemnt i førsteleddet)
- - skrytepave
  - somlepave
mage i skaldyr, særleg i hummar, krabbe og kreps

Faste uttrykk

meir katolsk enn paven
som går lenger i å forsvare eit standpunkt enn den som først har hevda det;
som følgjer normer og reglar i eit gjeve miljø i mykje høgare grad enn det som krevst
pavens skjegg
noko som ikkje eksisterer, eller er uviktig;
flisespikking (2)
diskutere pavens skjegg

pontifikat

substantiv inkjekjønn

Opphav

frå latin

Tyding og bruk

i den romersk-katolske kyrkja: biskop- eller paveverdigheit
funksjonstid til ein pave

pontifikalmesse

substantiv hokjønn

Opphav

av pontifikal og messe (

Tyding og bruk

i den romersk-katolske kyrkja: høgtideleg messe forretta av ein biskop

oktober

substantiv hankjønn

Opphav

frå latin , av octo ‘åtte’, fordi månaden var den åttande månaden i romersk tidsrekning

Tyding og bruk

den tiande månaden i året;

forkorta okt.

Døme

vere fødd 11. oktober 1993;
i oktober månad;
det var ein av dei første dagane i oktober

pallium

substantiv inkjekjønn

Opphav

av latin ‘kappe’

Tyding og bruk

kvitt ullband med innvovne svarte krossar, bore av paven og romersk-katolske erkebiskopar

motreformasjon

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

tiltak for å reversere ein reformasjon, særleg brukt om rørsle i den romersk-katolske kyrkja etter reformasjonen på 1500-talet

moderkyrkje

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

kyrkje som andre kyrkjer har gått ut frå, særleg brukt om den romersk-katolske kyrkja

maronitt

substantiv hankjønn

Uttale

maronitˊt

Opphav

etter namnet til den syriske munken Maron, død 410

Tyding og bruk

person i eit romersk-katolsk kyrkjesamfunn som særleg held til i Syria, Libanon, Kypros og Egypt

Side 1 av 8

Resultat per side: