Avansert søk

Nynorskordboka 7 oppslagsord

kanin

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom lågtysk; frå latin cuniculus

Tyding og bruk

dyr med gråbrun pels som liknar hare, men har kortare øyre og bakbein;
Oryctolagus cuniculus
kaninkjøt
Døme
- ete kanin

Faste uttrykk

trekkje kaninar opp av hatten
stadig kome med store overraskingar (som ein tryllekunstnar)
yngle som kaninar
yngle sterkt og ofte

kaninbur

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

bur (, 1) til å ha kanin(ar) i

trekkje kaninar opp av hatten

Tyding og bruk

stadig kome med store overraskingar (som ein tryllekunstnar);

Sjå: kanin

kaninkjøt, kaninkjøtt

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

kjøt av kanin

yngle som kaninar

Tyding og bruk

yngle sterkt og ofte;

Sjå: kanin

harekanin

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

kanin som ættar frå Belgia og er svært lik ein hare

simsalabim

interjeksjon

Opphav

tysk

Tyding og bruk

Døme

simsalabim! sa tryllekunstnaren og drog ein kanin or hatten