Avansert søk

Nynorskordboka 3 oppslagsord

breke, brekte

breka, brekta

verb

Opphav

lydord

Tyding og bruk

gje frå seg langdregen lyd med korte støytar som er særmerkt for sauer og visse andre dyr

Døme

sauene breker;
ei lita geit brekte oppe i lia

brekke 2

brekka

verb

Opphav

samangliding av lågtysk breken og bräken

Tyding og bruk

få til å knekke med å bøye, trykkje eller liknande;
bryte (1)
Døme
- brekke av ei lita grein;
- ho brekte nakken på fisken
knekke (1, 1), breste (2, 1)
Døme
- skistaven brekte;
- leppestiften var brekt
arbeide ut layouten i ei trykksak
Døme
- dei hadde laga det redaksjonelle stoffet og brekt avissidene sjølve
endre ein farge med å blande han med ein annan farge
Døme
- brekke fargen mot gult

Faste uttrykk

brekke om
i typografi: ordne ein sats i spalter og sider
brekke seg
kaste opp;
spy (2
ho brekte seg av lukta

brekke seg

Tyding og bruk

kaste opp;

Sjå: brekke

Døme

ho brekte seg av lukta