tone 2
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt tóni, tónn, gjennom latin; frå gresk tonosTyding og bruk
- lyd som er ein verknad av regelfaste svingingar hos ein lekam
Døme
- fløytetone;
- kammertone;
- dirigenten gav koret tonen;
- ikkje kunne syngje ein tone
- melodi
- setje tone til eit dikt
- samspel av lys, skugge og fargar som gjev eit visst særpreg;fargenyanse
Døme
- håret har ein raudleg tone
- (sær)preg, svip, særeigen klang;
Døme
- fiolinen hadde ein vakker tone;
- framføringa hadde ein varm, personleg tone
- måte å uttrykkje seg på
- brevet har ein venleg tone
- (rett) måte å te seg eller uttrykkje seg på;
åtferd, skikk og bruk- takt og tone;
- det er ikkje god tone
- heving eller senking av røysta, intonasjon (3) (som gjev uttrykk for stemning, innstilling og liknande)
Døme
- han sa det i ein fortruleg tone;
- i ein spørjande tone;
- ikkje ta den tonen!
- dette var nye tonar frå deg;
- rose nokon i høge tonar