Gå til hovedinnhold
Tilgjengelighet
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Enkelt søk
Om avansert søk
227 treff

Nynorskordboka 227 oppslagsord

slutt 1

substantiv hankjønn

Opphav

frå lågtysk; jamfør slutte

Tyding og bruk

  1. det at noko held opp;
    Døme
    • dagen lid mot slutten;
    • filmen hadde ein trist slutt
  2. siste del;
    Døme
    • drikke slutten av brennevinet

Faste uttrykk

  • gjere/få slutt på
    få til å stanse
    • gjere slutt på konflikten;
    • kommunikasjonen mellom partane fekk slutt på problema
  • ta slutt
    • vere over eller forbi;
      opphøyre;
      stanse
      • krigen tok slutt;
      • streiken kan ta slutt i morgon
    • gå tom
      • pengane tok slutt;
      • olja tek slutt;
      • kreftene tok slutt
  • til siste slutt
    heilt til det ikkje er meir (tid) att;
    heilt til endes
    • dei kjempa til siste slutt
  • til slutt
    ved enden av eit forløp;
    til sist
    • til slutt var det ikkje meir pengar att
Artikkelside

slutt 2

adjektiv

Tyding og bruk

til ende;
Døme
  • no er turen slutt;
  • det er slutt mellom dei

Faste uttrykk

Artikkelside

slute

sluta

verb

Opphav

norrønt slúta

Tyding og bruk

henge ned, vere nedbøygd, lute
Døme
  • greinene på trea sluter av all snøen
Artikkelside

slutte

slutta

verb

Opphav

av lågtysk sluten

Tyding og bruk

  1. ikkje lenger fortsetje med;
    halde opp med;
    ta slutt
    Døme
    • slutte arbeidet for dagen;
    • dei har slutta av for dagen;
    • ho slutta i songkoret;
    • du bør slutte å drikke;
    • skulen sluttar 20. juni
  2. gjere ferdig, ende
    Døme
    • møtet slutta med ein appell
  3. vere tett inntil;
    leggje seg stramt omkring;
    høve, passe;
    Døme
    • langrennsdressen slutta tett kring kroppen;
    • pakninga slutta kring skøyten og tetta godt
  4. danne, samle
    Døme
    • ta kvarandre i hendene og slutte ein ring
    • brukt som adjektiv:
      • gå i slutta tropp;
      • eit festlokale for slutta lag
  5. binde saman
    Døme
    • straumen blir slutta på nytt når vi slår på brytaren
    • brukt som adjektiv:
      • ein slutta straumkrins
  6. semjast om;
    avtale;
    Døme
    • slutte ein kontrakt;
    • slutte venskap med nokon;
    • dei slutta fred
  7. skrive kontrakt om
    Døme
    • slutte ein tankbåt;
    • slutte ei frakt
  8. konkludere
    Døme
    • slutte frå det kjende til det ukjende

Faste uttrykk

  • slutte opp om
    samle seg om;
    stø opp om
    • slutte opp om avtala
  • slutte seg saman
    samle seg;
    slå seg saman
    • elevane slutta seg saman i grupper
  • slutte seg til
    • slå følgje med
      • ho slutta seg til dei andre i turgruppa
    • seie seg samd med nokon eller samd i noko
      • dei slutta seg til framlegget
    • tenkje seg til;
      resonnere seg til
      • det er enkelt å slutte seg til konsekvensane av budsjettkutta
Artikkelside

slu

adjektiv

Opphav

truleg frå lågtysk

Tyding og bruk

som er utspekulert og smart;
Døme
  • ein slu rådgjevar;
  • slue biltjuvar;
  • ein slu taktikk
Artikkelside

slut

adjektiv

Opphav

av slute

Tyding og bruk

som hallar fram;
bøygd, lut (3
Døme
  • slut i ryggen
Artikkelside

straffesparkkonkurranse

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

måte å avgjere ein fotballkamp der nokre spelarar frå kvart lag byter på å skyte straffespark og der vinnaren er det laget som til slutt har skåra flest mål;
Døme
  • kampen måtte avgjerast med straffesparkkonkurranse
Artikkelside

sist, men ikkje minst

Tyding og bruk

til slutt av det som er nemnt, men viktigare enn plasseringa skulle tilseie;
Sjå: sist
Artikkelside

sisteledd

substantiv inkjekjønn

sisteled

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

ledd som kjem til slutt;
Døme
  • sisteleddet i eit samansett ord;
  • sisteleddet i rekkja
Artikkelside

sistelekk

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

lekk som kjem til slutt;
Artikkelside