Nynorskordboka
oppklare, oppklåre
oppklara, oppklåra
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å oppklaraå oppklare | oppklarar | oppklara | har oppklara | oppklar!oppklara!oppklare! |
| å oppklåraå oppklåre | oppklårar | oppklåra | har oppklåra | oppklår!oppklåra!oppklåre! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| oppklara + substantiv | oppklara + substantiv | den/det oppklara + substantiv | oppklara + substantiv | oppklarande |
| oppklåra + substantiv | oppklåra + substantiv | den/det oppklåra + substantiv | oppklåra + substantiv | oppklårande |
Tyding og bruk
finne ut av eit sakstilhøve
Døme
- mysteriet vart oppklart til slutt