Nynorskordboka
utgang
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein utgang | utgangen | utgangar | utgangane |
Tyding og bruk
- det å gå ut (frå eit hus, rom);det å forlate noko (og dermed gå inn i eller byrje på noko nytt)
Døme
- spele til utgang – i kyrkje e l;
- Herren vare din inngang og din utgang – dvs til og frå jordelivet, brukt i dåpsbøna;
- hopparen hadde fin utgang frå hoppet;
- farten på prosjektilet like etter utgangen
- stad der ein går ut
Døme
- storme mot utgangen;
- sperre utgangen;
- utgang bak – på buss e l
- i bridge: avslutta serie med spel
Døme
- ha utgang – ha poeng nok til å vinne ein omgang
- i typografi: kort sluttlinje i eit avsnitt