Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no
, Bokmålsordboka og Nynorskordboka
Bokmålsordboka og Nynorskordboka
NN
Nettsidespråk,
, Display language
, Мова
Meny
Hjelp
Om ordbøkene
Innstillingar
Kontakt oss
NN
Nettsidespråk,
, Display language
, Мова
Avansert søk
Vanleg søk
Ordbøker
Begge ordbøkene
Bokmålsordboka
Nynorskordboka
Søk
Oppslagsord
Med bøygde former
Fritekstsøk
Ordklasse
alle
verb
substantiv
adjektiv
pronomen
determinativ
adverb
preposisjonar
konjunksjonar
subjunksjonar
interjeksjonar
Nullstill
Listevisning
Søkjehjelp
Eitt treff
Nynorskordboka
2
oppslagsord
imperativ
1
I
substantiv
hankjønn
Vis bøying
Opphav
frå
mellomalderlatin
;
av
latin
imperare
‘befale, by’
Tyding og bruk
verbalkategori som uttrykkjer ei oppmoding, eit påbod eller ein ordre
verb som er bøygd i
imperativ
(
1
I
, 1)
Døme
‘sit’ og ‘kom’ er imperativar
Artikkelside
imperator
substantiv
hankjønn
Vis bøying
Uttale
imperaˊtor,
i
fleirtal
imperaˊtorar
;
imperatoˊrar
Opphav
frå
latin
, av
imperare
‘befale, by’
Tyding og bruk
hærførar
,
keisar
Artikkelside