Avansert søk

Eitt treff

Nynorskordboka 7 oppslagsord

forhale

forhala

verb

Opphav

frå lågtysk, eller nederlandsk; av for- (2 og hale (3

Tyding og bruk

  1. flytte (båt) med trosse, vinsj eller liknande
    Døme
    • forhale eit skip
  2. dryge eller hale ut;
    Døme
    • forhale avgjerda;
    • dei forhalte prosessen

sabotere

sabotera

verb

Opphav

frå fransk ‘arbeide tregt, med ulyst’, av sabot ‘tresko, bremse’; opphavleg ‘øydeleggje med treskotramp’

Tyding og bruk

drive sabotasje;
øydeleggje, forhale, la vere å gjere eller la vere å føre noko vidare
Døme
  • sabotere dei nye pålegga;
  • styret saboterte heile saka

obstruere

obstruera

verb

Opphav

frå latin ‘stable opp mot, sperre’

Tyding og bruk

forhale, hindre

gangspel

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

spel (2 med vertikal valse, til dømes nytta til å forhale (1) skip
Døme
  • dra opp eit anker med gangspel

varpe

varpa

verb

Opphav

norrønt varpa ‘kaste’, i tyding 1 frå lågtysk; jamfør verpe (2

Tyding og bruk

  1. forhale (1) (fartøy) med tau, trosse;
  2. Døme
    • varpe veven
  3. refleksivt, om planke: kaste (3, 12) seg, vri seg

varp

substantiv inkjekjønn

Opphav

norrønt varp, i tyding 5 frå lågtysk; av verpe (2

Tyding og bruk

  1. kast (3) med garn, not
  2. i overført tyding: heldig handel, kupp, funn (3)
    Døme
    • gjere eit verkeleg varp på salet;
    • litt av eit varp for tollarane
  3. ihopkasta dunge (1, 1)
  4. tau, trosse til å forhale fartøy med

trenere

trenera

verb

Opphav

frå fransk; same opphav som trene (2

Tyding og bruk

dra, dryge ut, forhale, seinke;
somle med
Døme
  • trenere viktige avgjerder med utanomsnakk