Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 12 oppslagsord

ektemann

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

gift mann;
Døme
  • ho starta butikken med sin dåverande ektemann;
  • fedrar og ektemenn
Artikkelside

gubbe

substantiv hankjønn

Opphav

frå svensk; truleg samanheng med guve

Tyding og bruk

  1. (gammal) mann;
    Døme
    • ein skjeggete gammal gubbe;
    • ho var lei av å ha gubben gåande heime
Artikkelside

svoger

substantiv hankjønn

Opphav

frå lågtysk; samanheng med sviger-

Tyding og bruk

  1. bror til ektemaken;
  2. ektemann til ei syster eller ein bror
  3. mann som er gift med sysken til ektemaken
Artikkelside

tøffelhelt

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

mann som kona dominerer over;
underkua ektemann
Artikkelside

eksmann

substantiv hankjønn

Opphav

jamfør eks-

Tyding og bruk

mann ein har vore gift med;
tidlegare ektemann
Artikkelside

hanrei

substantiv hankjønn

Opphav

av lågtysk hanerei, hanreyge ‘kastrert hane med avskorne sporar festa i kammen’, av rein; jamfør nederlandsk ruin ‘kastrert hest’

Tyding og bruk

ektemann som kona har vore utru mot
Artikkelside

gemal

substantiv hankjønn

Opphav

frå tysk , opphavleg med tyding ‘person som er bunden ved kontrakt’

Tyding og bruk

  1. fyrsteleg ektemann;
    jamfør prinsgemal
  2. mannleg ektefelle
    Døme
    • ho og gemalen er einige;
    • gemalen forsvinn kvar helg for å drive jakt
Artikkelside

gamet

substantiv hankjønn

Opphav

av gresk gametes ‘ektemann’, gamete ‘hustru’

Tyding og bruk

Artikkelside

mann

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt maðr, akkusativ mann

Tyding og bruk

  1. vaksen person av hankjønn;
    Døme
    • mognast frå gut til ung mann;
    • eg kjenner ikkje den mannen;
    • i styret sit det tre menn og to kvinner
  2. person med eigenskapar som tradisjonelt har vore oppfatta som mandige
    Døme
    • ta motgangen som ein mann
  3. mannleg ektemake;
    Døme
    • mann og kone;
    • miste mannen sin
  4. brukt i tiltale
    Døme
    • skjerp deg, mann!
  5. person som er med i eit idretts- eller arbeidslag, mannskap eller følgje
    Døme
    • ha ti mann i arbeid;
    • alle mann på dekk!
    • kjempe mann mot mann;
    • vi var trøytte, alle mann
  6. brukt i som etterledd i samansetningar og faste uttrykk: menneske, individ, person
    Døme
    • den vanlege mannen;
    • det vart 1000 kr til manns
  7. som etterledd i samansetningar som nemner ein mann (1) med omsyn til verv, tilhøyrsel eller liknande

Faste uttrykk

  • gå mann av huse
    gå ut alle som ein (for å vere med på noko)
  • gå ned med mann og mus
    (om skip) søkke med alt om bord
  • i manns minne
    så langt tilbake som folk kan hugse
  • krevje sin mann
    gjere det naudsynt å trå til med full kraft;
    jamfør krevje si kvinne
    • det kravde sin mann å drive garden
  • mann og mann imellom
    frå den eine til den andre;
    mannimellom
  • mannen i gata
    typisk representant for folket;
    folk flest
  • manns mål
  • vere mann for
    vere i stand til;
    greie
  • vere mann for sin hatt
    gjere seg gjeldande;
    kunne klare seg sjølv
Artikkelside

kall 1

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt karl, kall ‘mann’, same opphav som kar

Tyding og bruk

  1. eldre mann;
    Døme
    • ein gammal kall
  2. Døme
    • ho hadde med seg kallen sin
  3. Døme
    • kallen på garden;
    • kallane er på fiske
  4. overnaturleg skapning av hankjønn
  6. Døme
    • andkall
  7. gammalt (kyllt) tre
Artikkelside
Side 1 av 2