Nynorskordboka
person
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein person | personen | personar | personane |
Opphav
frå latin; norrønt persóna fTyding og bruk
Døme
- plass til fem personar;
- kome i eigen person – sjølv
- skapnad, figur i roman, skodespel, film;jamfør persongalleri
- i jus: samanslutning eller individ som har rettar og plikter etter lova;jamfør juridisk person
- i grammatikk: kategori knytt til visse pronomen (i somme språk òg til verb) som merkjer av at bodskapen gjeld sendaren eller sendarane (1. person), mottakaren eller mottakarane (2. person) eller den, det eller dei som er nemnde i utsegna (3. person)