Avansert søk

Nynorskordboka 1 oppslagsord

dyngje 1, dynge 1

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt dyngja ‘kvinnestove’, opphavleg ‘jordkjellar med møkdyngje over’

Tyding og bruk

haug (2), dunge (1, 1)
Døme
- kleda ligg i ei dyngje på golvet
haug med avfall;
søppelfylling;
dunge (1, 2)
Døme
- den gamle sofaen er det berre å køyre på dyngja