Nynorskordboka
dyngje 1, dynge 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei dynge | dynga | dynger | dyngene |
| ei dyngje | dyngja | dyngjer | dyngjene |
Opphav
norrønt dyngja ‘kvinnestove’, opphavleg ‘jordkjellar med møkdyngje over’Tyding og bruk
Døme
- kleda ligg i ei dyngje på golvet
Døme
- den gamle sofaen er det berre å køyre på dyngja