fadder
substantiv hankjønn
Opphav
gjennom lågtysk (ge)vadder(e); frå latin compater ‘(åndeleg) medfader’Tyding og bruk
- person som er vitne ved dåp;
Døme
- dei har spurt henne om å vere fadder til barnet;
- foreldre og fadrar
- person som hjelper ein som er yngre eller meir urøynd, i ein startfase
Døme
- kvar førsteklassing får ein eldre elev som fadder;
- ho er fadder for den nytilsette;
- dei nye studentane får tildelt ein fadder
Faste uttrykk
- stå fadder for
- vere fadder ved dåpen
- eg stod fadder for nevøen min
- vere med på å få fram
- han stod fadder for den nye lova