kvar 2
determinativ kvantor
Opphav
norrønt hvárr, hvarr, hverrTyding og bruk
- brukt for å framheve den einskilde blant fleire (ofte for å streke under at noko er jamt fordelt)
Døme
- kvar har nok med sitt;
- la kvar få sitt;
- to eple på kvar;
- kvar sin dag;
- dei fekk kvart sitt eple
- brukt for å omfatte alle
Døme
- kvar dag;
- kvart år
- brukt som substantiv:
- dei har tolv av kvart til middagsselskap
- brukt føre forsterkande bunden artikkel eller form
Døme
- kvar den stein;
- kvart øret
- innleier ei indirekte spørjande leddsetning
Døme
- ho spurde kvar han kom frå;
- dei visste kvar dei skulle gå
Faste uttrykk
- gå kvar sin vegskilje lag
- gå kvar til sittgå heim;
gå attende til det ein dreiv med - kvar augeblinkkva tid som helst
- toget kjem kvar augeblink
- kvar for segåtskild, separat
- dei vil arbeide saman, ikkje kvar for seg
- kvar og einalle
- kvar og ein må ta ansvar
- kvar si lystbrukt for å uttrykkje at ein synest det andre føretrekkjer, er merkeleg
- kvar sin smakbrukt for å kommentere kva andre føretrekkjer
- litt av kvartmangt slag;
litt av alt- dei har litt av kvart å setje seg inn i
- litt etter kvartlitt om gongen
- forholda endra seg litt etter kvart
- nokon kvaralle, dei fleste
- slikt kunne hende nokon kvar