Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
19 treff

Bokmålsordboka 9 oppslagsord

stuss 1

substantiv hankjønn

Opphav

av stusse (1

Betydning og bruk

  1. (lett) klipp
    Eksempel
    • nakkestuss
  2. Eksempel
    • komme i sin fineste stuss
Artikkelside

stuss 2

substantiv hankjønn

Opphav

fra tysk; beslektet med stusse (1

Betydning og bruk

  1. kort del, ende
    Eksempel
    • bakstuss
  2. kort rørstump med gjenger
Artikkelside

stuss 3

substantiv hankjønn

Opphav

av stusse (2

Betydning og bruk

  1. tvil, nøling, i forbindelsen
    Eksempel
    • komme i stuss (om noe) – bli i tvil
  2. sprett av ball
Artikkelside

stuss 4

adjektiv

Opphav

tysk; beslektet med stuss (2

Betydning og bruk

Eksempel
  • sitte stuss og tverr
Artikkelside

stusse 1

verb

Opphav

fra tysk; samme opprinnelse som stusse (2

Betydning og bruk

  1. klippe kortere
    Eksempel
    • stusse hår og skjegg;
    • stusse hekken
  2. pynte, stase (seg)
    Eksempel
    • stusse seg til festen
Artikkelside

stusse 2

verb

Opphav

fra tysk egentlig ‘(få til å) støte mot’

Betydning og bruk

  1. bli forundret, stanse opp og tenke seg om
    Eksempel
    • jeg stusset da jeg hørte det;
    • stusse over noe
  2. Eksempel
    • ballen stusset
    • gi et lite spark eller støt
      • spilleren stusset ballen videre
Artikkelside

oppstuss

substantiv intetkjønn

Opphav

av lavtysk upstutzig ‘som støter imot’; jamfør stuss (1

Betydning og bruk

stor oppmerksomhet;
bråk, oppstyr, uro
Eksempel
  • det ble mer oppstuss enn vi hadde regnet med;
  • de laget ikke noe oppstuss om det;
  • jeg ville ikke ha alt det oppstusset
Artikkelside

stusslig

adjektiv

Opphav

trolig av stuss (4

Betydning og bruk

Eksempel
  • det er stusslig å være alene;
  • et stusslig sted
Artikkelside

bakstuss

substantiv hankjønn

Opphav

jamfør stuss (2, 1)

Betydning og bruk

Artikkelside

Nynorskordboka 10 oppslagsord

stuss 1

substantiv hankjønn

Opphav

av stusse (2

Tyding og bruk

  1. (lett) klipp
    Døme
    • nakkestuss
  2. Døme
    • kome i sin finaste stuss
Artikkelside

stuss 2

substantiv hankjønn

Opphav

frå tysk; samanheng med stusse (2

Tyding og bruk

  1. Døme
    • bakstuss
  2. røyrstump med gjenge
Artikkelside

stuss 3

substantiv hankjønn

Opphav

av stusse (3

Tyding og bruk

  1. Døme
    • kome i stuss
  2. sprett av ein ball
Artikkelside

stuss 4

adjektiv

Opphav

frå tysk; samanheng med stuss (2

Tyding og bruk

    • gå stuss og still
    • stuss og tverr
Artikkelside

stusse 2

stussa

verb

Opphav

frå tysk; same opphav som stusse (3

Tyding og bruk

  1. klippe stuttare
    Døme
    • stusse hår og skjegg;
    • stusse hekken
  2. Døme
    • stusse seg
  3. stelle til;
Artikkelside

stusse 3

stussa

verb

Opphav

frå tysk eigenleg ‘(få til å) støyte mot’

Tyding og bruk

  1. stoppe opp og tenkje seg om;
    bli undren;
    grunne, lure på
    Døme
    • eg stussa da eg høyrde det;
    • stusse over noko
  2. sprette lett
    Døme
    • ballen stussa
    • sende vidare med eit lett spark og liknande
      • spelaren stussa ballen vidare
Artikkelside

oppstuss

substantiv inkjekjønn

Opphav

av lågtysk upstutzig ‘som støyter imot’; jamfør stuss (1

Tyding og bruk

stor merksemd;
bråk, oppstyr, uro
Døme
  • det vart mykje oppstuss kring denne saka;
  • dei lagde veldig oppstuss;
  • eg ville ikkje ha alt dette oppstusset
Artikkelside

kort 2

adjektiv

Opphav

norrønt kortr, gjennom lågtysk; frå latin curtus ‘avstytt’

Tyding og bruk

  1. som er liten i utstrekning, ikkje lang;
    Døme
    • eit kort vegstykke;
    • ei kort bukse;
    • gjere kortare
  2. med små mellomrom, i snøgt tempo
    Døme
    • ha kort pust
  3. om framstilling, stil: i eller med få ord
    Døme
    • ei kort melding
  4. ikkje seig eller smidig
    Døme
    • deigen vart så kort
  5. om svar: stuss (4;
    Døme
    • svare kort

Faste uttrykk

  • gjere eit hovud kortare
    avrette ved å hogge hovudet av
  • gjere kort prosess
    straffe, gjere det av med (nokon) i ein fart;
    handle raskt;
    ikkje vente med å utføre
  • kome til kort
    ikkje strekkje til;
    mislykkast
  • kort og godt
    stutt sagt;
    rett og slett
    • det var kort og godt eit hendeleg uhell
  • trekkje det kortaste strået
Artikkelside

stussleg

adjektiv

Opphav

truleg av stuss (4

Tyding og bruk

Døme
  • det er stussleg å vere aleine;
  • ein stussleg stad med lite omskifte
Artikkelside

bakstuss

substantiv hankjønn

Opphav

jamfør stuss (2

Tyding og bruk

Artikkelside