Nynorskordboka
stusse 2
stussa
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å stussaå stusse | stussar | stussa | har stussa | stuss!stussa!stusse! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| stussa + substantiv | stussa + substantiv | den/det stussa + substantiv | stussa + substantiv | stussande |
Opphav
frå tysk, opphavleg ‘(få til å) støyte mot’Tyding og bruk
- stoppe opp og tenkje seg om;bli undren;lure på
Døme
- stusse over noko;
- eg stussa da eg høyrde det
- sprette lett
Døme
- ballen stussa
- sende vidare med eit lite spark eller ein støyt
Døme
- spelaren stussa ballen vidare