Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
47 treff

Bokmålsordboka 1 oppslagsord

overordnet, overordna

adjektiv

Betydning og bruk

  1. som har eller gir høy rang, myndighet eller lignende
    Eksempel
    • en overordnet stilling
    • brukt som substantiv:
      • hilse på sine overordnede
  2. i grammatikk: som fungerer som kjerne i ordgruppe, setningsledd eller lignende
    Eksempel
    • overordnede ledd
Artikkelside

Nynorskordboka 46 oppslagsord

overordna

adjektiv

Tyding og bruk

  1. som er på eit høgare steg enn noko(n) anna(n) i eit system;
    som har eller gjev høg rang eller stor avgjerdsmakt eller liknande
    Døme
    • ei overordna stilling
    • brukt som substantiv:
      • helse på ein overordna
  2. i grammatikk: som fungerer som kjerne i ordgruppe, setningsledd eller liknande
    Døme
    • kjernen i ei ordgruppe er overordna heile gruppa og kan ha same syntaktiske funksjonen som ho
Artikkelside

senior-

i samansetning

Tyding og bruk

brukt som førsteledd i stillingsnemning for å vise at personen er overordna eller særleg erfaren;
Artikkelside

underordne

underordna

verb

Opphav

frå tysk

Tyding og bruk

sortere under;
føye etter;
gjere avhengig av;
jamfør underordna
Døme
  • underordne eigne vurderingar eit overordna mål

Faste uttrykk

Artikkelside

skulerett, skolerett

substantiv hankjønn

Opphav

opphavleg brukt om disiplinærstraff i den gamle latinskulen

Faste uttrykk

  • stå skulerett
    stå til rette for;
    bli strengt irettesett (av overordna)
    • ministeren måtte stå skulerett for Stortinget
Artikkelside

rapportere

rapportera

verb

Opphav

av fransk rapporter

Tyding og bruk

  1. gje rapport (1) om noko;
    melde frå
    Døme
    • rapportere om brannfare;
    • pasientane rapporterte at dei ikkje vart betre av behandlinga
  2. om jakthund: kome attende til jegeren for å signalisere at det er vilt i nærleiken

Faste uttrykk

  • rapportere til
    ha som sin direkte overordna
    • administrerande direktør rapporterer til konserndirektøren
Artikkelside

orden

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom lågtysk; frå latin ordo

Tyding og bruk

  1. rekkjefølgje, plassering
    Døme
    • namna står i alfabetisk orden
  2. regelbunden tilstand;
    system
    Døme
    • ha god orden i sakene sine
  3. Døme
    • syte for ro og orden
  4. i biologi: systematisk gruppe av organismar;
    underordna klasse (1, 2) og overordna familie (3)
    Døme
    • ein orden femner i regelen om fleire familiar
  5. samskipnad som følgjer faste reglar
    Døme
    • ein geistleg orden
  6. Døme
    • St. Olavs orden

Faste uttrykk

  • for ordens skuld
    for at alt skal gå riktig for seg
    • ho ville forklare situasjonen for ordens skuld
  • gå i orden
    bli ordna
    • saka gjekk i orden
  • i orden
    • i stand
      • bilen er i orden
    • greitt, ok
      • det er i orden at du kjem på søndag
  • i tur og orden
    i rekkjefølgje;
    etter kvarandre
    • innslaga kom i tur og orden
  • slutta orden
    rørsler i ei oppstilt militæravdeling der alle har fast plass
    • drill og marsj er former for slutta orden
  • spreidd orden
    med større avstand til andre soldatar
    • dei går frå leiren i spreidd orden
Artikkelside

instans

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom tysk eller fransk; frå latin instantia ‘nærvære’

Tyding og bruk

  1. i jus: steg i rekkja av domstolar
    Døme
    • anke til ein høgare instans
  2. steg eller ledd, til dømes innan ein administrasjon
    Døme
    • instruks frå overordna instansar
  3. Døme
    • offisielle norske instansar;
    • ein offentleg instans

Faste uttrykk

  • i første instans
    i første omgang
  • i siste instans
    til sist;
    når alt kjem til alt
Artikkelside

underledd

substantiv inkjekjønn

underled

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

i språkvitskap: del av frase eller setning som karakteriserer ein overordna del;
jamfør overledd
Døme
  • 'svært' er underledd i 'svært god'
Artikkelside

super-

prefiks

Opphav

frå latin super ‘over’

Tyding og bruk

  1. prefiks (1) i ord som uttrykkjer at noko er overordna noko anna;
    til dømes i superintendent og supermakt
  2. prefiks (1) i ord som står for framståande person;
    til dømes i superhelt og superstjerne
  3. prefiks (1) i ord som uttrykkjer at noko viser seg i høg grad;
    til dømes i superbillig og superegoist
Artikkelside

underkapittel

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

kapittel (1) som står i eit overordna kapittel
Artikkelside
Side 1 av 5