Nynorskordboka
instans
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein instans | instansen | instansar | instansane |
Opphav
gjennom tysk eller fransk; frå latin instantia ‘nærvære’Tyding og bruk
- i jus: steg i rekkja av domstolar
Døme
- anke til ein høgare instans
- steg eller ledd, til dømes innan ein administrasjon
Døme
- instruks frå overordna instansar
Døme
- offisielle norske instansar;
- ein offentleg instans
Faste uttrykk
- i første instansi første omgang
- i siste instanstil sist;
når alt kjem til alt