Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
437 treff

Bokmålsordboka 1 oppslagsord

Nynorskordboka 436 oppslagsord

haldar

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

  1. innretning til å halde noko fast eller på plass
    Døme
    • setje pæra inn i haldaren
  2. person som held noko
  3. reinsbukk som i paringstida held ein flokk av simler og ungbukkar saman mot andre bukkar;
Artikkelside

haldnad

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

det at noko held seg;
Døme
  • det er god haldnad i tøyet
Artikkelside

halde på

Tyding og bruk

Sjå: halde
  1. ikkje gje seg;
    halde fram med
    Døme
    • dei får no berre halde på
  2. vere i ferd med
    Døme
    • ein pasient heldt på å døy
  3. ikkje vilje gje slepp på;
    ta vare på
    Døme
    • dei held på dialekta si;
    • han heldt på jobben sin så lenge han kunne
  4. Døme
    • halde på feil hest
Artikkelside

halde av

Tyding og bruk

Sjå: halde
  1. vere glad i;
    verdsetje høgt
    Døme
    • eg held av han
  2. Døme
    • kan du halde av ein plass til meg?
Artikkelside

halde seg til

Tyding og bruk

ty til;
lite på;
ikkje vike frå;
Sjå: halde
Døme
  • dei held seg til kvarandre;
  • ho heldt seg til Arbeidarpartiet;
  • halde seg til fakta i saka
Artikkelside

obskuritet

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

det å vere obskur (2)
Døme
  • bandet held fram med å vere ein obskuritet
Artikkelside

observatør

substantiv hankjønn

Opphav

frå fransk

Tyding og bruk

  1. person som held utkik;
    Døme
    • observatøren i eit bombefly
  2. utsending som er til stades ved ein konferanse utan å ta del i tingingane
    Døme
    • politisk observatør
Artikkelside

måtehalden

adjektiv

Tyding og bruk

som held måte;
som ikkje blir overdriven;
Døme
  • vere måtehalden med alkohol;
  • eit måtehalde pengeforbruk
Artikkelside

måtelaus

adjektiv

Tyding og bruk

  1. som ikkje held måte
    Døme
    • den måtelause byggjeverksemda
    • brukt som adverb:
      • måtelaust rik
Artikkelside

mus

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt mús, av mýss

Tyding og bruk

  1. gråbrun smågnagar i musefamilien som er mindre enn vånd og rotte;
    jamfør husmus, markmus
    Døme
    • katten fanga mus
  2. folkeleg nemning for ytre kjønnsorgan hos kvinner
  3. styreeining for markøren på ein dataskjerm

Faste uttrykk

  • fjellet fødde ei mus
    (etter Esop) det vart smått resultat i høve til innsatsen
  • gå ned med mann og mus
    (om skip) søkke med alt om bord
  • kattens leik med musa
    oppgjer eller kamp der den eine parten er særs overlegen i styrke
    • fotballkampen vart kattens leik med musa, og laget vann stort
  • leike katt og mus
    ikkje la seg fange
    • tjuvane leikte katt og mus med politiet
  • når katten er borte, dansar musene på bordet
    når leiaren ikkje held oppsyn, gjer dei underordna det dei vil
  • stille som ei mus
    svært stille
    • han sat stille som ei mus;
    • ungane er stille som mus
Artikkelside
Side 8 av 44