Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 10 oppslagsord

testament 1, testamente 1

substantiv inkjekjønn

Opphav

norrønt testament; frå latin testamentum av testari ‘vitne om’

Tyding og bruk

  1. i jus: vitnefast arvebrev (underskrive av testator)
    Døme
    • skrive (under) testament;
    • gjensidig testament;
    • munnleg testament
  2. i overført tyding: (etterlaten) fråsegn, (etterlate) skrift frå ein leiar som døyr eller dreg seg attende
    Døme
    • eit politisk testament
Artikkelside

testament 2, testamente 2

substantiv inkjekjønn

Opphav

same opphav som testament (1 i tyding ‘pakt’ etter gresk frå hebraisk

Tyding og bruk

  1. kvar av dei to delane av Bibelen
    Døme
    • Det gamle og Det nye testamentet – Den gamle og Den nye pakta
  2. bok som inneheld Det nye testamentet (og Salmane);
    Døme
    • få testament til konfirmasjonen
Artikkelside

klausul

substantiv hankjønn

Opphav

frå latin ‘slutning’

Tyding og bruk

atterhald eller vilkår knytt til ei avtale, ein kontrakt, eit testamente eller liknande
Døme
  • avtala har ingen klausul om angrerett
Artikkelside

intestatarv

substantiv hankjønn

Opphav

av latin intestatus ‘som ikkje har gjort testamente’

Tyding og bruk

i jus: arv etter lova, til skilnad frå arv etter testament
Artikkelside

hebrearbrev

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

i bunden form eintal: Paulus’ brev til hebrearane i Det nye testamente
Artikkelside

testator

substantiv hankjønn

Uttale

òg fl -toˊrar

Opphav

latin; jamfør testasjon

Tyding og bruk

person som set opp eller har sett opp eit testamente
Døme
  • i samsvar med ynsket frå testator
Artikkelside

testamentsvitne, testamentvitne

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

kvart av to vitne som er til stades når nokon set opp eit testamente
Artikkelside

testamentarving, testamentsarving

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

arving innsett ved testamente
Artikkelside

rettshandel

substantiv hankjønn

Opphav

etter tysk Rechtsgeschäft

Tyding og bruk

fråsegn som har rettsverknad, til dømes i eit testamente eller ein kontrakt
Døme
  • gjere ein rettshandel (om i inkje)
Artikkelside

erve 2

erva

verb

Opphav

norrønt erfa; av arv

Tyding og bruk

  1. få noko til eige frå avliden person gjennom slektskap eller testamente;
    overta noko frå nokon som ikkje lenger bruker det;
    Døme
    • erve garden etter foreldra;
    • erve ein ring frå ei tante;
    • ho ervde dei fleste kleda sine frå storesystera
  2. biologisk få overført eigenskapar eller særmerke frå foreldre eller frå individ som forplantar seg;

Faste uttrykk

  • erve ned
    la gå i arv
    • erve ned skikkar og tradisjonar;
    • bustaden kan ervast ned
Artikkelside