Avansert søk

Bokmålsordboka 0 oppslagsord

Nynorskordboka 5 oppslagsord

meinig

adjektiv

Opphav

av lågtysk mene ‘allmenn, sams’

Tyding og bruk

som høyrer til det jamne folket;
som ikkje høyrer til leiar- eller toppsjiktet;
vanleg;
jamfør meinigmann
Døme
- den meinige mannen;
- meinige partimedlemer
i militæret: som ikkje har befalsgrad
Døme
- ein meinig soldat
- brukt som substantiv
  offiserar og meinige

Faste uttrykk

leiande meinig
grad (1, 2) i Forsvaret som blir gjeven til vernepliktige som tek på seg ekstra ansvar, til dømes som lagførar

offiser

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom fransk; frå latin , av officium

Tyding og bruk

militært befal (1), i Noreg frå og med fenrik til og med general eller admiral
Døme
- offiserar og meinige
befal (2) i handelsflåten
Døme
- offiserar og mannskap
person med høgare stilling i ein organisasjon med militær oppbygging
Døme
- ho er offiser i Frelsesarmeen
kvar av dei åtte viktigaste brikkene i sjakk, det vil seie alle utanom bøndene

befal

substantiv inkjekjønn

Uttale

befaˊl

Opphav

frå lågtysk ‘påbod’

Tyding og bruk

samnemning for offiserar og underoffiserar i Forsvaret
Døme
- befal og meinige;
- møte eit befal i uniform
samnemning for offiserar i handelsflåten
Døme
- båten hadde norsk befal og kinesisk mannskap

grunnplan 2

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

horisontalsnitt av bygning eller liknande
lågt nivå;
begynnarnivå
Døme
- undervise på grunnplanet
meinige medlemer;
vanlege tilsette;
grasrot
Døme
- leiinga er i utakt med grunnplanet;
- avgjere noko på grunnplanet

fotfolk

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

særleg om eldre forhold: infanteri
meinige medlemer og lågare tillitsvalde i parti eller organisasjon;
grasrot
Døme
- både leiinga og fotfolket