Avansert søk

Eitt treff

Nynorskordboka 4 oppslagsord

karisma

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom engelsk charisma; frå gresk kharisma ‘gåve’

Tyding og bruk

  1. personleg tildragingskraft;
    Døme
    • han har ein unik karisma

karismatisk

adjektiv

Tyding og bruk

  1. som har karisma (1)
    Døme
    • ein karismatisk leiar
  2. som kjem av eller gjeld nådegåvene
    Døme
    • karismatisk vekking

Faste uttrykk

  • karismatisk rørsle
    kristen rørsle som mellom anna driv med tungetale, profeti og læking ved bøn

karismatikar

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

  1. person med karisma (1)
  2. tilhengjar av ei karismatisk rørsle

utstråling

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

  1. det å stråle ut
    Døme
    • utstråling frå omnen, frå jordkloten
  2. særmerkt og fascinerande vesen;
    Døme
    • den skodespelaren har slik utstråling