Nynorskordboka
karisma
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein karisma | karismaen | karismaar | karismaane |
| karismaer | karismaene | ||
Opphav
gjennom engelsk charisma; frå gresk kharisma ‘gåve’Tyding og bruk
- personleg tildragingskraft;
Døme
- han har ein unik karisma