Avansert søk

Nynorskordboka 2 oppslagsord

impertinent

adjektiv

Opphav

gjennom fransk; frå seinlatin impertinens ‘som ikkje høyrer til, uvedkomande’

Tyding og bruk

frekk, nasevis, uforskamma

impertinens

substantiv hankjønn

Opphav

frå fransk

Tyding og bruk

det å vere uforskamma;

impertinent framferd