Avansert søk

Eitt treff

Nynorskordboka 4 oppslagsord

heraldikk

substantiv hankjønn

Opphav

frå tysk og fransk; av mellomalderlatin (ars) heraldica, av heraldus ‘herold’

Tyding og bruk

vitskap om våpenmerke

herold

substantiv hankjønn

Opphav

av gammalfransk heralt, av mellomalderlatin heraldus; opphavleg frå germansk ‘ein som rår over ein hær’

Tyding og bruk

  1. i riddartida: embetsmann ved eit hoff som mellom anna hadde som oppgåve å vere bodberar, leie turneringar, kjenne merka og genealogien til dei adelege ættene og granske skjoldmerka i turneringane;
    jamfør heraldikk
  2. om eldre forhold: offisiell utropar av meldingar frå styresmaktene
  3. speaker (2), til dømes ved idrettsstemne

heraldikar

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

person som er kunnig i heraldikk

blason

substantiv hankjønn

Uttale

blasånˊg

Opphav

frå fransk

Tyding og bruk