Nynorskordboka
herold
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein herold | herolden | heroldar | heroldane |
Opphav
av gammalfransk heralt, av mellomalderlatin heraldus; opphavleg frå germansk ‘ein som rår over ein hær’Tyding og bruk
- i riddartida: embetsmann ved eit hoff som mellom anna hadde som oppgåve å vere bodberar, leie turneringar, kjenne merka og genealogien til dei adelege ættene og granske skjoldmerka i turneringane;jamfør heraldikk
- om eldre forhold: offisiell utropar av meldingar frå styresmaktene
- speaker (2), til dømes ved idrettsstemne