direkte
adjektiv
Uttale
direkˊte; dirˊekteOpphav
av latin dirigereTyding og bruk
- utan omvegar eller avbrot
Døme
- direkte vegsamband
- brukt som adverb
- gå direkte heim
Døme
- ha direkte kjennskap til noko;
- den direkte årsaka til ulykka var glatt vegbane
- brukt som adverb
- kjøpe direkte frå produsent
- som går rett på sak;beintfram
Døme
- eit direkte spørsmål;
- dei tykte han var for direkte
- brukt som adverb: rett og slett;heilt
Døme
- direkte pinleg;
- dette er direkte feil;
- det er direkte farleg å køyre på denne vegen;
- ei ordning som er direkte i strid med lova
Faste uttrykk
- direkte aksjonutanomparlamentarisk kampmåte som streik, demonstrasjon, sabotasje eller liknande
- gå til direkte aksjon mot tvangsauksjonar
- direkte objektobjekt (3)
- direkte skattskatt av inntekt og formue
- direkte tale
- ordrett attgjeving av noko ein annan har sagt (i ei tekst)
- klart og skjøneleg språk
- ein politikk prega av klare markeringar og direkte tale
- direkte valval der veljarane røystar på dei personane som dei ynskjer å ha som representantar i eit parlament eller liknande;
til skilnad frå indirekte val - på direkten
- utan førebuing;
på sparket- ta utfordringa på direkten
- i direktesending
- bli intervjua på direkten
- i ballspel: utan å dempe ballen før ein sender han vidare
- skåre på direkten