tilfredsstillande
adjektiv
Opphav
presens partisipp av tilfredsstilleTyding og bruk
- bra, god (nok), fullgod, fullnøyande
Døme
- tilfredsstillande vilkår
- før: skulekarakter som svarer til godt eller talkarakterane 3 og 4; forkorta Tf;òg i andre karakterar i same karaktersystem
Døme
- mykje tilfredsstillande;
- særs tilfredsstillande