Avansert søk

2 treff

Nynorskordboka 2 oppslagsord

unnfange

unnfanga

verb

Opphav

frå lågtysk; same opphav som tysk empfangen ‘motta’

Tyding og bruk

  1. gje liv til;
    danne ved befrukting
    Døme
    • dei unnfanga den fyrste dottera om sommaren;
    • barnet vart unnfanga i februar
  2. i overført tyding: få inspirasjon til å skape eller forme noko, særleg ein idé eller plan
    Døme
    • ideen vart unnfanga på årsmøtet;
    • verka var unnfanga i einsemd

unnfanging

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

  1. Døme
    • unnfanging av barn
  2. i overført tyding: det å få inspirasjon til å skape eller forme noko, særleg ein idé eller plan
    Døme
    • unnfanginga av ideen;
    • unnfanginga av kunstverket