Avansert søk

Nynorskordboka 6 oppslagsord

stor bokstav

Tyding og bruk

bokstav (A, B, C osb.) som særleg blir brukt som første skriftteikn i ord som innleier ei setning og på første skriftteikn i eigennamn;

til skilnad frå liten bokstav;

bokstav

substantiv hankjønn

Uttale

bokstaˊv

Opphav

norrønt bókstafr

Tyding og bruk

skriftteikn for ein språklyd
Døme
- bokstaven A;
- rekne med bokstavar for dei ukjende talstorleikane
trongaste tyding
Døme
- lovas bokstav;
- følgje eit regelverk etter bokstaven

Faste uttrykk

liten bokstav
bokstav (a, b, c osb.) som særleg blir brukt i løpande skrift;
til skilnad frå stor bokstav
stor bokstav
bokstav (A, B, C osb.) som særleg blir brukt som første skriftteikn i ord som innleier ei setning og på første skriftteikn i eigennamn;
til skilnad frå liten bokstav

versal

substantiv hankjønn

Opphav

av latin versus ‘verslinje’, opphavleg ‘stor førebokstav i verslinje’

Tyding og bruk

stor bokstav;

sigma

substantiv hankjønn

Opphav

frå gresk

Tyding og bruk

attande bokstav i det greske alfabetet (σ, Σ)
i matematikk: stor bokstav (Σ) brukt som teikn for sum

liten bokstav

Tyding og bruk

bokstav (a, b, c osb.) som særleg blir brukt i løpande skrift;

til skilnad frå stor bokstav;

Sjå: bokstav, liten

majuskel

substantiv hankjønn

Opphav

av latin maiusculus ‘litt større’, diminutiv av maior ‘større’

Tyding og bruk

stor bokstav;

motsett minuskel