Avansert søk

Nynorskordboka 7 oppslagsord

stinke

stinka

verb

Opphav

frå lågtysk

Tyding og bruk

gje frå seg stank;
lukte vondt;
tevje;
jamfør stinkande
Døme
- gatene stinka av søppel
i overført tyding: verke motbydeleg
Døme
- sjølvros stinkar
i overført tyding: vere veldig dårleg
Døme
- fagkunnskapen min stinkar

stinkande

adjektiv

Opphav

Tyding og bruk

som luktar vondt

Døme

stinkande søppel

stinkador

substantiv hankjønn

Opphav

frå tysk, av stinken ‘stinke’

Tyding og bruk

dårleg, illeluktande sigar

stanke 1

stanka

verb

Tyding og bruk

lukte vondt;

stinke (1), tevje

stank

substantiv hankjønn

Opphav

frå lågtysk; av stinke

Tyding og bruk

sterk, vond lukt

Døme

kjenne stanken frå kloakken

sneke

sneka

verb

Tyding og bruk

lukte sterkt;

stinke

ose

osa

verb

Opphav

Tyding og bruk

dampe (1), dunste (2)
Døme
- det oser av kleda som tørkar
lukte sterkt og vondt;
stinke
Døme
- han oser av brennevin
i overført tyding: bere sterkt preg av;
vere full av;
stråle ut
Døme
- ho oste av forakt
sende ut os (1, 2);
ryke (1)
Døme
- lampa oser