Avansert søk

Eitt treff

Nynorskordboka 6 oppslagsord

stinke

stinka

verb

Opphav

frå lågtysk

Tyding og bruk

  1. gje frå seg stank;
    lukte vondt;
    • stinke av sterk parfyme
  2. verke motbydeleg
    • sjølvros stinkar

sneke

sneka

verb

Tyding og bruk

lukte sterkt;

stinkador

substantiv hankjønn

Opphav

tysk av stinken ‘stinke’

Tyding og bruk

dårleg, illeluktande sigar

ose

osa

verb

Opphav

av os (1

Tyding og bruk

  1. Døme
    • det oser av kleda som tørkar
  2. lukte sterkt og vondt;
    Døme
    • han oser av brennevin
  3. i overført tyding: bere sterkt preg av;
    vere full av;
    stråle ut
    Døme
    • ho oste av forakt
  4. Døme
    • lampa oser

stanke 1

stanka

verb

Tyding og bruk

lukte vondt;

stank

substantiv hankjønn

Opphav

lågtysk; av stinke

Tyding og bruk

sterk, vond lukt;
ill tev
Døme
  • kjenne stanken frå kloakken