Avansert søk

7 treff

Nynorskordboka 7 oppslagsord

sprintar

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

person som spring sprintdistansar

sprinte

sprinta

verb

Opphav

av engelsk sprint; same opphav som sprette (1

Tyding og bruk

springe fort i eit løp eller for å nå noko
Døme
  • han sprinta inn til sølv;
  • vi må sprinte i hus før regnet kjem

sprint

substantiv hankjønn

Opphav

jamfør sprinte

Tyding og bruk

løp over kort distanse, til dømes i friidrett, sykling, på ski eller skeiser;
Døme
  • vere best i sprint

sprintetappe

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

etappe i eit løp det deltakarane sprintar
Døme
  • springe sprintetappen i stafetten

sprintdistanse

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

distanse (3) i eit løp der løparane sprintar

allroundløpar, allroundlaupar

substantiv hankjønn

Opphav

av allround

Tyding og bruk

særleg: skeiseløpar som går dei fire obligatoriske distansane; til skilnad frå sprintar

distanseløpar, distanselaupar

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

Døme
  • ho skal omstille seg frå sprintar til distanseløpar;
  • løypa favoriserer distanseløparane