Avansert søk

Nynorskordboka 5 oppslagsord

snabel

substantiv hankjønn

Opphav

frå tysk

Tyding og bruk

langt og spist nase- eller munnparti på visse dyr
Døme
- elefanten har ein lang og kraftig snabel
lang, spiss framståande del på noko
Døme
- han hadde nokre rare sko med snablar på

elefant

substantiv hankjønn

Opphav

frå gresk

Tyding og bruk

stort pattedyr med to store støyttenner og snabel i familien Elephantidae

Døme

afrikansk elefant

Faste uttrykk

elefanten i rommet
det alle veit, men som ingen snakkar om;
eit problem eller ein risiko ingen vil diskutere
gjere ein mygg/ei mus til ein elefant
blåse opp ein bagatell
kvit elefant
noko dyrt og unyttig
rosa elefant
hallusinasjon som kjem av rus
som ein elefant i ein glasbutikk/eit glasmagasin/eit glashus
klønete;
brautande og omsynslaus

snavl

substantiv hankjønn eller hokjønn

Opphav

frå lågtysk eller nederlandsk; same opphav som snabel

Tyding og bruk

kjeft, munn

Døme

snavla gjekk i eitt sett;
hald snavla!

snabb

substantiv hankjønn

Opphav

jamfør lågtysk snabbe ‘snabel, skospiss’

Tyding og bruk

liten (avskoren) bete eller ende;

jamfør pølsesnabb

snabelskeise

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

skeise der jernet framme er oppbøygd i ein snabel (2)