Avansert søk

Nynorskordboka 3 oppslagsord

sekkepipe

substantiv hokjønn

Opphav

etter engelsk bagpipe

Tyding og bruk

gammalt blåseinstrument med fleire fløyter som er knytte saman med ein luftbelg, særleg brukt i Skottland

belg

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt belgr

Tyding og bruk

(pose eller sekk av) flådd skinn som er rengt av eit dyr utan å vere skore opp i buken
sekkforma reiskap brukt til å puste luft på elden for å auke temperaturen; jamfør blåsebelg og smiebelg
Døme
- dra belgen i smia
del av orgel, trekkspel, sekkepipe eller liknande som pumpar luft inn i den delen av instrumentet som lagar lyd
Døme
- belgen på eit orgel;
- dra belgen på trekkspelet
noko som liknar ein belg (2)
Døme
- belgen på eit gammalt fotografiapparat
skolm (1)
buk (1), vom (2)
midtstykke i ein trål

musette

substantiv hankjønn

Uttale

mysetˊt

Opphav

frå fransk

Tyding og bruk

sekkepipe brukt i Frankrike på 1600- og 1700-talet
musettetrekkspel
musikkstykke med basstemme som i instrumentet musette