Avansert søk

Nynorskordboka 3 oppslagsord

rygge, ryggje

rygga, ryggja

verb

Opphav

Tyding og bruk

fare, gå, køyre baklengs;
attre seg;
bakke (5, 2), hope (2
Døme
- rygge inn i garasjen
få til å gå (styre, køyre) baklengs
Døme
- rygge hesten, bilen
leggje eller ta på ryggen
Døme
- rygge høyet

Faste uttrykk

rygge tilbake
ikkje våge å gje seg i kast med;
vike for
dei ryggar tilbake for ansvar;
han rygga tilbake for tanken på å nytte makt

høgrygga

adjektiv

Opphav

jamfør -rygga

Tyding og bruk

som har høg rygg

Døme

ein høgrygga lenestol

gruvaksla

adjektiv

Tyding og bruk

lut(rygga)