Avansert søk

Nynorskordboka 4 oppslagsord

raste

rasta

verb

Opphav

Tyding og bruk

halde rast, kvile

plass

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt plaz, gjennom lågtysk, frå latin platea ‘brei gate’; samanheng med plate

Tyding og bruk

ope område i by, omgjeve av bygningar og ofte med benker, planter og liknande
Døme
- byen har mange fine plassar
større, ope område som blir brukt til eit særskilt føremål
- - avfallsplass
  - flyplass
  - idrettsplass
stad der nokon driv ei viss verksemd
- - arbeidsplass
  - fiskeplass
  - kontorplass
stad, lokalitet (1);
tilhaldsstad
Døme
- kome til ein ny plass;
- langs vegen var det mange fine plassar der vi kunne raste
om eldre forhold: husmannsplass
avgrensa stad der ein kan sitje, stå eller liggje
Døme
- hesten står på plassen sin i stallen;
- det er framleis ledige plassar på toget
stad der noko høyrer til eller skal vere
Døme
- ho fekk plass på studiet i Bergen
volum eller areal som trengst eller kan fyllast;
rom (3, 4)
Døme
- ha god plass;
- det var ikkje plass til dei på bussen
posisjon, rang;
plassering
Døme
- ha ein framskoten plass i partiet;
- ho kom på andre plass i NM

Faste uttrykk

falle på plass
ordne seg;
bli klar
viss finansieringa fell på plass, blir brua ferdig om to år
setje på plass
- snakke nokon til rette;
  stramme opp, refse
  ho sette motdebattantane på plass
- gjere det klart korleis ting skal vere
  setja tinga på plass
ta plass
setje seg;
stille seg opp
vere på sin plass
vere passande, relevant eller liknande
orsakinga var heilt på sin plass

brekalv, bredekalv

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

stykke som losnar av ein isbre;

jamfør kalv

Døme

brekalven raste ut

rasteplass

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

stad der ein kan raste, særleg ved bilveg