Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
9 treff

Nynorskordboka 9 oppslagsord

ordbok

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

(alfabetisk ordna) samling av ord frå eitt eller fleire språk med tydingsforklaring på same språket eller eit anna språk, dessutan ofte opplysningar om uttale, bøying, ordhistorie og bruksmåtar;
til skilnad frå ordliste
Døme
  • teknisk ordbok;
  • norsk-engelsk ordbok;
  • slå opp i ordboka;
  • bruke ei ordbok på nett
Artikkelside

temanummer

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

utgåve av tidsskrift eller liknande som tek føre seg eit særskilt tema
Døme
  • temanummer om ordbøker
Artikkelside

leksikografi

substantiv hankjønn

Opphav

jamfør -grafi (1

Tyding og bruk

  1. forsking på kva eigenskapar og føremål ordbøker har, og på korleis dei blir brukte
  2. praktisk utarbeiding av ordbøker og leksikon
Artikkelside

leksikalsk

adjektiv

Opphav

frå mellomalderlatin, av leksikon

Tyding og bruk

  1. som gjeld ordtilfang og ordtyding
    Døme
    • ha store leksikalske kunnskapar i fransk
  2. som gjeld ordbøker
  3. som gjeld leksikon (1)
    Døme
    • leksikalske opplysningar
Artikkelside

einspråkleg, eittspråkleg

adjektiv

Tyding og bruk

  1. som berre kan eitt språk;
    Døme
    • ho er einspråkleg
  2. som har eller gjeld eitt språk
    Døme
    • einspråklege område;
    • einspråklege ordbøker
Artikkelside

oppslagsord

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

ord ein slår opp på i leksikon, ordbøker og liknande
Artikkelside

nemneform

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

  1. grunnforma til eit ord som ein til dømes må slå opp på i ei ordbok
    Døme
    • infinitiv er nemneform i ordbøker
Artikkelside

brukar 1

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

  1. person som bruker noko (som han eller ho eig eller leiger)
    Døme
    • den siste brukaren på garden
  2. Døme
    • brukarane av tenestene i kommunen;
    • ein flittig brukar av ordbøker
Artikkelside

grunnform

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

  1. opphavleg form som ligg til grunn for eventuelle variasjonar eller andre former;
    grunnleggjande eller vanlegaste form noko har
  2. i språkvitskap: ubøygd form;
    ordform som dannar utgangspunkt for eit paradigme (3)
    Døme
    • ordbøker oppgjev som regel grunnforma av ord som oppslagsord
  3. i matematikk: kvar av dei geometriske formene sirkel, trekant og firkant
    Døme
    • målet er at elevane skal lære å kjenne att dei matematiske grunnformene
  4. i fysiologi: form (5) kroppen vanlegvis er i;
    gjennomsnittleg fysisk tilstand
    Døme
    • eg er i god grunnform og er vand til å trene kvar dag
Artikkelside