Avansert søk

Nynorskordboka 4 oppslagsord

officium

substantiv inkjekjønn

Uttale

åfiˊsium

Opphav

frå latin ‘teneste’

Tyding og bruk

(kyrkjeleg) embete, teneste eller plikt
gudsteneste;
liturgi

offisiøs

adjektiv

Opphav

gjennom fransk; frå latin , av officium, opphavleg ‘tenestevillig’

Tyding og bruk

indirekte meld eller sett i verk av styresmaktene;

offiser

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom fransk; frå latin , av officium

Tyding og bruk

militært befal (1), i Noreg frå og med fenrik til og med general eller admiral
Døme
- offiserar og meinige
befal (2) i handelsflåten
Døme
- offiserar og mannskap
person med høgare stilling i ein organisasjon med militær oppbygging
Døme
- ho er offiser i Frelsesarmeen
kvar av dei åtte viktigaste brikkene i sjakk, det vil seie alle utanom bøndene

offisiell

adjektiv

Opphav

frå fransk; jamfør officium

Tyding og bruk

som gjeld eller følgjer eit embete (1)
Døme
- offisielle plikter;
- statsministeren er på offisiell vitjing i Sverige
fastsett, oppnemnd eller godkjend av styresmaktene;
formelt autorisert
Døme
- ein offisiell talsmann for organisasjonen;
- det offisielle språket i landet;
- det er ikkje kome ei offisiell melding om utnemninga enno
i namnet;
tilsynelatande;
nominell (1)
Døme
- han var den offisielle leiaren i partiet;
- offisielt skal dei ikkje stå som medlemer