Avansert søk

Nynorskordboka 10 oppslagsord

morken

adjektiv

Opphav

norrønt morkinn; samanheng med murke og mare (

Tyding og bruk

halvroten, smuldrande, møyr, skøyr (1)

Døme

eit morke tre;
eit morke golv;
morkne gummistøvlar

ròten, roten

adjektiv

Opphav

norrønt rotinn

Tyding og bruk

om organiske emne: som er (i ferd med å gå) i oppløysing
Døme
- ròten fisk;
- rotne egg;
- ein ròten stubbe
som lett smuldrar
Døme
- ròten snø;
- ròte fjell
lite sterk, veik, kraftlaus, morken
Døme
- ein ròten tråd;
- han er ròten – duger ikkje i slagsmål eller styrkeprøve
lat, doven
Døme
- hesten er ròten
moralsk forderva, korrupt
Døme
- eit ròte samfunn

kalen

adjektiv

Opphav

norrønt kalinn, av kala ‘gjere kald, frøyse’

Tyding og bruk

om tre: morken, ròten

maren

adjektiv

Opphav

av norrønt merja; jamfør mare (

Tyding og bruk

halvroten, morken

kariøs

adjektiv

Opphav

frå fransk, av latin cariosus ‘morken’; jamfør karies

Tyding og bruk

som er angripen av karies

fausk

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt fauskr; samanheng med ful

Tyding og bruk

morken ved;

morke tre

fausken

adjektiv

Tyding og bruk

morken, makketen

Døme

fausken ved

føyren

adjektiv

Tyding og bruk

svampete, porøs, morken

Døme

føyren ved;
snøen er ganske føyren i dag

tunder

substantiv inkjekjønn

Opphav

norrønt tundr; samanheng med tandre (

Tyding og bruk

lett-tenneleg emne (av knusksopp eller morken bork) brukt til å kveikje eld med

Døme

lage eld med tunder og flint;
tørr som tunder

morkne

morkna

verb

Opphav

norrønt morkna; jamfør morken

Tyding og bruk

bli morken;

Døme

materialen morknar;
pakningar blir gamle og morknar