Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 58 oppslagsord

lue 2

lua

verb

Opphav

gjennom mellomnorsk lúða ‘lyde, ha til innhald’, frå lågtysk luden; same opphav som lyde (2

Tyding og bruk

lyde (2, vere å høyre, høyrast
Døme
  • slik lua den soga
Artikkelside

lue 1, luve 1

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt tilnamn lúfa ‘tjukt og tett hår’

Tyding og bruk

hovudplagg av mjukt materiale, stundom med skygge og utan brem;

Faste uttrykk

  • dra lua nedover øyra
    ikkje vilje ta imot påverknad utanfrå;
    jamfør nisselue
  • stå med lua i handa
    vere audmjuk og tilbakehalden; vere i den situasjonen at ein ikkje kan krevje noko
Artikkelside

dra lua nedover øyra

Tyding og bruk

ikkje vilje ta imot påverknad utanfrå;
jamfør nisselue;
Sjå: lue
Artikkelside

stå med lua i handa

Tyding og bruk

vere audmjuk og tilbakehalden; vere i den situasjonen at ein ikkje kan krevje noko;
Sjå: lue
Artikkelside

lufs

substantiv hankjønn

Opphav

samanheng med lue (1

Tyding og bruk

dyr eller menneske med langt, stridt (og uflidd) hår
Artikkelside

oterskinn

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

Døme
  • han hadde ei lue av oterskinn
Artikkelside

insignium

substantiv inkjekjønn

Opphav

av latin insigne ‘skjoldmerke, heidersmerke’, av in- og signum ‘teikn’

Tyding og bruk

ytre teikn på høg rang
Døme
  • biskopen har insignia lue, stav, ring og kross
Artikkelside

hovudplagg

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

kledeplagg til å ha på hovudet, som hatt (1), hijab, lue (1, slør (2, 1) eller liknande
Døme
  • ikkje gå utan hovudplagg i kulda!
Artikkelside

kalott

substantiv hankjønn

Opphav

frå fransk , diminutiv av cale, samanheng med écale ‘skolm, skal’; opphavleg germansk

Tyding og bruk

  1. tettsitjande, skålforma lue utan brem
  2. noko som liknar ein kalott (1);
    del av kuleflate
Artikkelside

nattlue

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

lue til å ha på når ein søv
Artikkelside
Side 1 av 6