kommissær
substantiv hankjønn
Opphav
gjennom fransk, frå mellomalderlatin, av latin committere; sjå komitéTyding og bruk
- person med offentleg fullmakt eller ombod
- som etterledd i ord som
- grensekommissær
- høgkommissær
- i Sovjetunionen fram til 1942: partipolitisk embetsmann med kontrollfunksjon;jamfør folkekommissær