Avansert søk

2 treff

Nynorskordboka 2 oppslagsord

forsone

forsona

verb

Opphav

frå lågtysk; av for- (2 og sone (2

Tyding og bruk

bli samde, kome overeins;
  • brukt som adjektiv:
    • halde eit forsonande innlegg;
    • ei forsonande samtale

Faste uttrykk

  • forsone seg med
    slå seg til ro med;
    finne seg i, akseptere
    • forsone seg med lagnaden

usnakka

adjektiv

Faste uttrykk

  • ikkje ha noko usnakka med
    • ikkje ha lyst eller interesse av samtale
      • slike keisame folk har han ikkje noko usnakka med
    • ikkje ha noko uoppgjort eller uteståande med;
      vere overeins eller forsona med
      • ho hadde ikkje noko usnakka med mora då ho døydde