Avansert søk

Nynorskordboka 3 oppslagsord

forbløffe

forbløffa

verb

Opphav

frå lågtysk ‘skremme’, av for- (; samanheng med bløffe

Tyding og bruk

overraske sterkt

Døme

bli forbløffa over noko;
han forbløffar heile fotballverda

forbause

forbausa

verb

Opphav

gjennom bokmål; frå lågtysk ‘forvirre, forskrekke’

Tyding og bruk

gjere forundra, forstøkt eller forvirra;

forbløffe, overraske (2);

jamfør forbausande

Døme

dette forbausar meg

brukt som adjektiv
- ein forbausa vinnar;
- sjå forbausa ut

frappere

frappera

verb

Opphav

av fransk frapper ‘slå’

Tyding og bruk

verke slåande, gjere inntrykk på;