Avansert søk

Nynorskordboka 5 oppslagsord

disippel

substantiv hankjønn

Opphav

av latin discipulus ‘læregut, fylgjesvein’

Tyding og bruk

tilhengjar av ein som forkynner ei ny lære;
læresvein
Døme
- Jesus og dei tolv disiplane
person som har ein annan som førebilete og er sterkt påverka av han eller ho
Døme
- vere ein disippel av Rembrandt;
- trenaren omtaler disippelen sin som eit allsidig idrettstalent

disiplin

substantiv hankjønn

Opphav

av latin disippel ‘opplæring’; jamfør disippel

Tyding og bruk

evne og vilje til å underordne seg reglar;
lydnad;
det å halde orden;
tukt (1)
Døme
- vise disiplin;
- halde disiplin i klassa
- - kadaverdisiplin
  - sjølvdisiplin
felt innanfor eit fagområde eller ein sport;
jamfør grein (2, 4)
Døme
- pedagogikken vart ein vitskapleg disiplin;
- skiskyting er ein heller ny disiplin i idretten
- - fagdisiplin
  - skidisiplin

læresvein

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

elev (2), disippel;

Døme

Jesus og læresveinane hans

elev

substantiv hankjønn

Opphav

av fransk élever ‘oppsede’

Tyding og bruk

person som får undervisning
Døme
- kvar elev skal prøvast i minst eitt fag;
- lærarar og elevar
disippel
Døme
- han var ein elev av Picasso

følgjesvein, følgesvein, fylgjesvein

substantiv hankjønn

Opphav

opphavleg om fornem persons væpna svein

Tyding og bruk

person som ein ofte er eller går saman med;

disippel (2), tilhengjar (1)