Avansert søk

Vanleg søk

Nynorskordboka 12 oppslagsord

debet

substantiv hankjønn

Opphav

av latin debere ‘skulde’

Tyding og bruk

i økonomi: side eller kolonne i ein rekneskap der ein fører opp gjeldspostar;

motsett kredit

Artikkelside

konto

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom italiensk, frå latin computare ‘rekne’; jamfør kontant (

Tyding og bruk

rekneskap for kunde i bank eller forretning
Døme
- pengane står på konto i banken;
- overtrekkje kontoen
- - bankkonto
  - lønskonto
  - sparekonto
debet- og kreditside i rekneskap
Døme
- konto for innkjøp
tilgang til teneste på internett
Døme
- ha konto på Twitter

Faste uttrykk

føre/skrive på kontoen for
finne forklaring for;
kunne bli klassifisert innanfor
uhellet må skrivast på kontoen for kommunikasjonssvikt
skrive noko på kontoen til nokon
gje nokon skulda for noko
sperra konto
konto som ikkje kan disponerast av eigaren
setje inn eit depositum på sperra konto

Artikkelside

kredit

substantiv hankjønn

Opphav

frå latin , av credere ‘fortru, tru til’

Tyding og bruk

side eller kolonne i ein rekneskap der ein fører opp innbetalte summar eller tilgodehavande;

motsett debet

Artikkelside

dobbel bokføring

Tyding og bruk

Sjå: bokføring, dobbel

bokføring som går ut på å føre kvar post på to stader, både på debet- og kreditsida
i overført tyding: det å oppgje usanne rekneskapstal eller halde noko skjult

Artikkelside

dobbelt bokhald

Tyding og bruk

Sjå: bokhald, dobbel

bokføring som går ut på at kvar post blir ført to stader, både på debet- og kreditsida
i overført tyding: det å oppgje usanne regnskapstal eller halde noko skjult

Artikkelside

saldo

substantiv hankjønn

Opphav

frå italiensk eigenleg ‘fast, heil’; same opphav som solid

Tyding og bruk

skilnaden mellom debet- og kreditsida i ein rekneskap;

avslutning, rest

Døme

saldoen er 800 kr

Artikkelside

saldere

saldera

verb

Opphav

frå italiensk; av saldo

Tyding og bruk

gjere opp, balansere (ein rekneskap, konto) slik at debet- og kreditsida blir like store
Døme
- saldere ein konto
betale restsummen av ei rekning, gjere opp

Artikkelside

dobbel, dobbelt

adjektiv

Opphav

gjennom lågtysk, frå fransk, opphavleg av latin duplus ‘tofalda, dobbelt så stor’; av duo ‘to’

Tyding og bruk

samansett av to like eller liknande delar
Døme
- doble vindauge;
- koffert med dobbel botn
- brukt som adverb
  brette arket dobbelt
som kan tolkast på to måtar
Døme
- eit ord med dobbel tyding
to gonger så mykje
Døme
- dobbel pris;
- ha dobbel glede av noko
- brukt som adverb
  dobbelt så stor;
  vere dobbelt tragisk
- brukt som substantiv
  auke talet til det doble
brukt som etterledd i samansetningar der førsteleddet viser kor mange gonger noko er auka
- - fleirdobbel
  - tredobbel

Faste uttrykk

dobbel bestemming
substantivfrase med både determinativ (1 (bestemmarord) og substantiv i bunden form
‘dette landet’ har dobbel bestemming
dobbel bokføring
- bokføring som går ut på å føre kvar post på to stader, både på debet- og kreditsida
- i overført tyding: det å oppgje usanne rekneskapstal eller halde noko skjult
dobbel bunden form
dobbel bestemming
dobbel konsonant
to like konsonantar skrivne etter kvarandre;
dobbelkonsonant
dobbel statsborgarskap
statsborgarskap som gjev rettar og plikter i to land eller statar
dobbelt bokhald
- bokføring som går ut på at kvar post blir ført to stader, både på debet- og kreditsida
- i overført tyding: det å oppgje usanne regnskapstal eller halde noko skjult
dobbelt opp
to gonger ei gjeven mengd
dei har dobbelt opp av alt
dobbelt tonelag
tonem 2
‘bonde’ har dobbelt tonelag
i dobbel forstand
med to tydingar
korpset må i dobbel forstand vere med på notane
kome under dobbel eld
bli påteken, overfallen frå to kantar
sjå dobbelt
ha to synsbilete av same omgjevnader