Avansert søk

Nynorskordboka 6 oppslagsord

døn, dønn 1

substantiv inkjekjønn

Opphav

norrønt dynr; samanheng med dun ( og dynje

Tyding og bruk

sterk, hol lyd med kraftig gjenlyd;

Døme

høyre dønet frå tora

dynje

dynja

verb

kløyvd infinitiv: -a

Opphav

norrønt dynja; av døn

Tyding og bruk

drønne, dundre (

Døme

fossen dunde;
rope så det dyn

dønne

dønna

verb

kløyvd infinitiv: -a

Opphav

norrønt dynja; av døn

Tyding og bruk

dundre (, larme, drønne

Døme

skredet dønna;
rope så det dønnar

glum 1

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt glumr; lydord

Tyding og bruk

Døme

høyre glumen frå fjellet

dun 2

substantiv hankjønn

Opphav

samanheng med døn

Tyding og bruk

Døme

dunen av ein foss

drøn, drønn

substantiv inkjekjønn

Opphav

Tyding og bruk

brå og kraftig lyd, særleg frå ting som støyter saman eller eksploderer;

Døme

dei høyrde eit høgt drøn;
drønet frå skotet fylte rommet