Avansert søk

Nynorskordboka 6 oppslagsord

bikkje

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt bikkja ‘tispe’

Tyding og bruk

Døme

lufte bikkja;
gå tur med bikkja

bikkjeskinn

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

skinn (1) på bikkje

Døme

seig som eit bikkjeskinn

fyle 1

substantiv hokjønn

Opphav

av ful

Tyding og bruk

drivande menneske, rivar
ulikleg menneske, skarv
bikkje

denotasjon

substantiv hankjønn

Opphav

frå latin; av denotere

Tyding og bruk

konstant eller nøytralt omgrepsinnhald;

til skilnad frå konnotasjon

Døme

‘hund’ og ‘bikkje’ har same denotasjon, men for mange har ‘bikkje’ ei negativ sidetyding

slye 1

substantiv hokjønn

Opphav

truleg samanheng med sli (

Tyding og bruk

person eller dyr (særleg bikkje) som flakkar ikring;

Døme

ha deg heim att, di slye

fillebikkje

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

elendig (3) bikkje