attributt
substantiv inkjekjønn
Opphav
frå latin eigenleg perfektum partisipp av attribuere ‘tildele’Tyding og bruk
- (symbolsk) kjennemerke
Døme
- hamaren er attributtet til Tor;
- ho hadde lett synlege attributt – bryst
- i språkvitskap: ord eller ordgruppe som står (som underledd) til eit overordna substantiv, adjektiv, eller adverb (kjerne)