Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no
, Bokmålsordboka og Nynorskordboka
Bokmålsordboka og Nynorskordboka
NN
Nettsidespråk,
, Display language
, Мова
Meny
Hjelp
Om ordbøkene
Innstillingar
Kontakt oss
NN
Nettsidespråk,
, Display language
, Мова
Avansert søk
Vanleg søk
Ordbøker
Begge ordbøkene
Bokmålsordboka
Nynorskordboka
Søk
Oppslagsord
Med bøygde former
Fritekstsøk
Ordklasse
alle
verb
substantiv
adjektiv
pronomen
determinativ
adverb
preposisjonar
konjunksjonar
subjunksjonar
interjeksjonar
Nullstill
Listevisning
Søkjehjelp
Eitt treff
Nynorskordboka
9
oppslagsord
huie
huia
verb
Vis bøying
Opphav
av
hui
(
3
III)
Tyding og bruk
rope høgt og skingrande
;
rope ‘hui’
Døme
ungane huia og skrålte
kvine
(1)
,
ule
(
2
II)
Døme
vinden huia rundt huset
Artikkelside
hyle
hyla
verb
Vis bøying
Opphav
truleg
lydord
;
jamfør
yle
og
ule
(
2
II)
Tyding og bruk
lage ein høg, skingrande lyd
;
ule
(
2
II)
,
tute
(
2
II
, 1)
Døme
ulven hyler
;
ungen hylte og skreik
;
ho hylte av redsle
;
hyle av lått
Artikkelside
bergule
substantiv
hokjønn
Vis bøying
Opphav
av
ule
(
1
I)
Tyding og bruk
bergul
;
hubro
Artikkelside
yle
yla
verb
Vis bøying
Opphav
norrønt
ýla
;
lydord
Tyding og bruk
gje ein sterk og langdregen lyd
;
ule
(
2
II)
,
hyle
(
1
I)
Døme
yle som ein ulv
;
hunden sette i å yle
;
ungen ylte og skreik heile natta
;
guten ylte av sinne
;
vinden yler kring husveggene
;
det bar av stad så det ylte kring dei
gråte, jamre seg høgt
Artikkelside
ulv
3
III
substantiv
hankjønn
Vis bøying
Opphav
norrønt
úfr
;
truleg
lydord
Tyding og bruk
ule
(
1
I)
som etterledd i
bergulv
Artikkelside
ul
2
II
substantiv
hankjønn eller inkjekjønn
Vis bøying
Tyding og bruk
det å ule
;
lyd når noko(n) uler
Døme
ulet frå vinden
;
setje i eit ul
Artikkelside
ul
1
I
substantiv
hankjønn
Vis bøying
Tyding og bruk
ule
(
1
I)
, i
samansetningar
bergul
Artikkelside
tyte
2
II
tyta
verb
Vis bøying
Opphav
norrønt
þjóta
,
jamfør
tute
(
2
II)
,
jamfør
tyte
(
3
III)
,
truleg lydord
;
tyding
7–8 mogleg av
I tut
Tyding og bruk
ule
(
2
II)
,
tute
(
2
II)
,
kvine
Døme
vinden tyt om nova
gråte
,
tute
(
2
II)
gnåle
,
mase
Døme
kva tyt du etter?
tyte lenge på
el.
om noko
prate
,
mumle
om fugl:
kakle
om insekt:
summe
(
1
I)
,
surre
(
2
II)
tyte
(
3
III
, 1)
, stikke (fram)
Døme
kleda tyt ut gjennom skapdøra
tyte
(
3
III
, 2)
,
sive
,
piple
Døme
sveitten, laken, kvaa tyt ut, fram
Artikkelside
tute
2
II
tuta
verb
Vis bøying
Opphav
frå
lågtysk
‘blåse i horn’
,
opphavleg
lydord
,
samanheng
med
tut
(
1
I)
;
jamfør
tyte
(
2
II)
Tyding og bruk
ule
(
2
II)
Døme
ulven, ugla, vinden tutar
;
ein får tute med dei ulvane ein er i lag med
–
ein får gjere som dei ein omgåst
;
båten, bilen, toget tutar
–
i ei fløyte el. eit horn som signal
blåse med lange støytar (i eit musikkinstrument)
Døme
han tutar i luren, hornet
gråte (sterkt), skrike
Døme
eg er så lei meg at eg kunne tute
;
kva tutar du for?
Faste uttrykk
tuta øyra fulle
ta opp att (påstandar, ytringar) utan stogg
han fekk tuta øyra fulle med reklame
Artikkelside